Η ζωή του θα μπορούσε να είναι η ιστορία ενός μυθιστορήματος με πρωταγωνιστή φυσικά τον ίδιο και σε «δεύτερους» ρόλους όλους εκείνους με τους οποίους συναναστράφηκε, συνεργάστηκε, αγωνίστηκε από κοινού για ένα σκοπό κατά τη διάρκεια της 35 ετούς παρουσίας του στο διπλωματικό σώμα. Ο λόγος για τον Νίκο Παπακωνσταντίνου ’67, αρχικά ακόλουθο Τύπου και στην πορεία σύμβουλο και προϊστάμενο στα γραφεία Τύπου Ελληνικών Πρεσβειών ανά τον κόσμο.
Συναντηθήκαμε κοντά στις εγκαταστάσεις του Κολεγίου Ανατόλια, από το οποίο ο ίδιος αποφοίτησε το 1967. Χειμαρρώδης, λεπτομερής και άμεσος στον λόγο του μίλησε για τη ζωή του.
Συνέντευξη στον Βαγγέλη Στολάκη
Ο Νίκος Παπακωνσταντίνου υπήρξε σύμβουλος Τύπου για 35 χρόνια. Συναναστράφηκε με δεκάδες Έλληνες πρέσβεις, υπουργούς, διπλωμάτες, ξένους πολιτικούς και δημοσιογράφους. Μεταξύ αυτών και αρκετούς Έλληνες. Η καταγωγή του είναι από το Βόλο. Γεννήθηκε το 1948 και υπήρξε ένας από τους πρώτους υπότροφους του Κολλεγίου εκτός Θεσσαλονίκης. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1967 και έγινε δεκτός σε δυο από τα τέσσερα πανεπιστήμια των ΗΠΑ στα οποία κατέθεσε σχετικές αιτήσεις. Τελικά, μετά από υποδείξεις του τότε προέδρου του Κολεγίου σπούδασε πολιτικές επιστήμες και διεθνείς σχέσεις στο Hamilton College της Νέας Υόρκης, με πλήρη υποτροφία. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1970 και τα επόμενα δυο χρόνια παρακολούθησε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών με θέμα τις Διεθνείς Σπουδές και τις Διεθνείς Σχέσεις στο American University.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου το 1972 επέστρεψε στην Ελλάδα λόγω… έρωτα. Παντρεύτηκε το 1972 και στην πορεία απέκτησε με τη σύζυγό του δυο παιδιά. Μέχρι το 1978 ολοκλήρωσε την στρατιωτική του θητεία, εργάστηκε σε διάφορες δουλειές και δίδαξε ως καθηγητής στο πρώτο Κέντρο Ελευθέρων Σπουδών της Θεσσαλονίκης. Το 1976 για τον Νίκο Παπακωνσταντίνου ήταν μια ημερομηνία σταθμός, αφού ανέλαβε σύμβουλος του Γενικού Πρόξενου των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη, John Negreponte.
«Μόλις είχε έρθει στο Ανατόλια ο William Mc Grew. Η πεθερά μου Ειρήνη Σινάνογλου ήταν η γραμματέας του και ο πεθερός μου ο γιατρός του Κολεγίου. Έτσι τον γνώρισα και δέσαμε» αναφέρει. «Εκείνη την περίοδο ο σύμβουλος του Γενικού Προξένου είχε συνταξιοδοτηθεί και πρόξενος, που στην συνέχεια έγινε πρέσβης των Ηνωμένων Εθνών και αρχηγός της CIA, ανέλαβε ο John Negreponte. Ο κ. McGrew είχε επαφές με το Προξενείο και με πρότεινε για τη θέση του νέου συμβούλου. Έτσι πήρα τη δουλειά» λέει ο κ. Παπακωνσταντίνου.
Ακολούθησε το 1978 η συμμετοχή του σε διαγωνισμό. Από τους 350 που έδωσαν εξετάσεις, στο διπλωματικό σώμα ως ακόλουθοι τύπου προσελήφθησαν μόλις δέκα. Μεταξύ αυτών και ο Νίκος Παπακωνσταντίνου. «Στις 17 Απριλίου 1979 ορκίστηκα» θυμάται.
Κυριότεροι σταθμοί
Πρώτος σταθμός στην καριέρα του υπήρξε η Ουάσινγκτον το 1980. Έμεινε εκεί μέχρι το 1989 όταν μεταφέρθηκε στην ελληνική πρεσβεία της Νέας Υόρκης. Στην πορεία και μέχρι το 1994 ο κ. Παπακωνσταντίνου βρέθηκε και πάλι στην Ουάσινγκτον ως προϊστάμενος του γραφείου τύπου. Επόμενος σταθμός μέχρι το 1996 ήταν η Αθήνα και ακολούθησε η θητεία για τέσσερα χρόνια στην Άγκυρα. Από το 2000-2004 ο Έλληνας διπλωμάτης βρισκόταν στο Κάιρο και από εκεί για τρία χρόνια στο Λονδίνο για να επιστρέψει μέχρι το 2009 στην Ελλάδα. Στη συνέχεια ο κ. Παπακωνσταντίνου βρέθηκε στη Μόσχα μέχρι το 2011. Μόνος του, καθώς η σύζυγός του η οποία μια ζωή βρισκόταν δίπλα του και τον ακολουθούσε δεν «άντεξε» όπως μας λέει την «σκληρή Μόσχα». Τελευταίος σταθμός στην καριέρα του στο διπλωματικό σώμα ήταν πάλι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής στις οποίες επέστρεψε το 2011 και παρέμεινε μέχρι τον Απρίλιο 2015 οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Σήμερα, 35 χρόνια μετά ο Νίκος Παπακωνσταντίνου περνά το χρόνο του μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Η συνέντευξη του Νίκου Παπακωνσταντίνου δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό “Anatolia Alumnus” (Τεύχος 137, Δεκέμβριος 2016)
